ACTIVIDADES CONXUNTAS ORIENTACIÓN-ANPAS-DIRECCIÓNS DOS CENTROS DE ENSINO PÚBLICO

La educación sale de las aulas y se abre a la sociedad .   

PONENCIA CON MAR ROMERA MORON- 31 DE XANEIRO DO 2014. ORGANIZADA POR TODOS OS CENTROS PÚBLICOS E ANPAS DO CONCELLO DA POBRA DO CARAMIÑAL.

                                               

  

Representando ás Anpas e centros de ensino publico deste Concello ,QUERO darvos a benvida ao que é o primeiro acto escola-familia conxunto que realizamos. Un feito importante , e que nos une na tarefa de  educar.

“Educar  es una palabra mágica, con tantos colores y sorpresas como el ser humano. Educar es acompañar al niño o niña en su desarrollo integral. El niño y la niña es alguien único, irrepetible, frágil, es alguien digno del máximo de sus respectos. Respetar al niño significa aceptarlo como es, conocer sus necesidades y respetar sus recursos personales. Respetarlo o respetarla es poner en juego lo que hay en él o ella de mejor, dejarle ser lo que puede ser, aunque esto no responda a lo que se esperaba, a lo que otros esperaban”.

Ninguén mellor que unha experta en educación para  falarnos de EDUCAR, como reflicte o texto que acabo de ler.

Mª DEL MAR ROMERA MORON  é mestra, licenciada en pedagoxía e psicopedagoxía, mestra de Mestres, e tamén presidenta da Asociación Pedagoxica Francesco Tonucci. Preocupada pola infancia e firme defensora dela. Especialista en Intelixencia emocional. Autora de diversos libros adicados á escola, á infancia e á didáctica activa.

   O primeiro que leín de Mar foi: Con Carlos no se puede hacer nada – me dijeron- Ten cuidado. Es violento, arremete, no habla con nadie, sólo amenaza, no puede entrar en la clase donde el resto de los niños, y durante el recreo hay que vigilarlo. Su vocabulario es muy agresivo, no sabe leer ni escribir, con su familia no se puede contar (muy duras circunstancias) y pasa el día aquí en el colegio con otro maestro (hombre) de apoyo…

Pues bien, Carlos y José Luís (su maestro de apoyo), cambiaron mi perspectiva de la escuela, del mundo, de lo que es educar, de lo absurdo que es un Coeficiente Intelectual y de lo importante que es el Emocional …E DENDE ESE MOMENTO PENSEI QUE ERA ALGUÉN ESPECIAL. 

 

Hoxe os que a coñecemos dende hai anos pensamos que Mar é ESPECIAL, ESPECIAL polo que di, ESPECIAL polo que escribe,ESPECIAL polo que sinte, especial pola súa utopía, ESPECIAL pola súa amabilidade, ESPECIAL por saber escoitar, ESPECIAL por comunicar con ilusión, ESPECIAL por querer aos nenos, ESPECIAL pola súa sempre disponibilidade, ESPECIAL PORQUE SI.

Porque está aquí entre nós? Porque pensa que educar é unha tarefa compartida. Porque está convencida de que a familia non é importante, é IMPRESCINDIBLE, e como tal, debe ser entendida e considerada dende a escola. Unha colaboración estreita e activa, baseada no respeto mútuo. 

EDUCAR ES UN PROYECTO “CON OJOS DE NIÑO” QUE PROYECTA EN LOS OJOS DE NIÑOS Y NIÑAS UNA FUENTE DE PAZ Y AMOR PARA TODA LA VIDA.

Con esta frase de Mar, esperando que disfrutedes deste anaco como outros o fixemos xa nesta semana, e agradecendolle que esté aquí entre nós, estamos convencidos de que sairemos de aquí con ILUSIÓN , GANAS, ESFORZO E RESPONSABILIDADE COMPARTIDAS.

GRAZAS MAR, MOITAS GRAZAS!!!

 
 
 
 
 
 

PONENCIA CON MIREIA CABERO JOUNOU- 13 DE MAIO DO 2014- ORGANIZADA POR TODOS OS CENTRO PUBLICOS E ANPAS DO CONCELLO DA POBRA DO CARAMIÑAL

BENVIDOS A TODAS E TODOS, EN ESPECIAL AS FAMILIAS, E TAMÉN A TODOS OS MEMBROS DA COMUNIDADE EDUCATIVA QUE REPRESENTADES. Porque para nós e un ACTO ESPECIAL, QUERÍAMOS  presentalo dunha forma especial,  e cremos que é así porque se trata dunha actividade compartida dende o ENSINO PÚBLICO.

En primeiro lugar agradecer a todos os centros públicos do concello a súa participación na organización deste acto, que ven a ser o segundo neste curso no que iniciamos esta andadura xuntos, en colaboración con todas as ANPAS DO CONCELLO. 

En segundo lugar, ao traballo dende a Orientación de todos os centros de aspectos como os que  hoxe nos van a relatar.

Consideramos tanto ANPAS como EQUIPOS DIRECTIVOS, que o traballo conxunto e colaborativo contribúe a unha mellora da calidade da educación dos nosos  nenos e nenas. ESTE É O NOSO OBXECTIVO: O DAS FAMILIAS E O DO PROFESORADO, O DA COMUNIDADE EDUCATIVA EN XERAL.

Estamos en moitos dos centros públicos na Semana da orientación, unha semana na que esta é o eixo fundamental das actividades propostas, sodes vós, as  familias, sodes sen lugar a dubida un dos ámbitos fundamentais para garantir unha educación de calidade d@s nos@s nenas e nenos. Por iso, para desenvolver este acto contamos coa presenza de MIREIA CABERO. Quizáis moitos non a coñezades e outros quizáis si, ou teñades escoitado comentar cousas dela.

Cando pensabamos a quen escoller para unha sesión como esta, e tendo claro que o tema da comunicación efectiva entre nenos e pais era importante, e como non tamén entre familia e escola, lembramos un texto escrito por ela e que me gustaría compartir con vós:

Títulase LA SOLEDAD DEL CORREDOR DE FONDO

La maravilla de ser padres nunca llega sola. Llega y se establece  acompañada de otras pequeñas y grandes joyas y despropósitos. Las joyas de ser padres son evidentes; los despropósitos, si bien también podrían serlo, demandan una atención atenta y exclusiva.

La práctica de ser padres a menudo hace que las personas se cuestionen y se confronten consigo mismas y con sus límites; las hace pequeñas con sus miedos al mismo tiempo que las engrandece con algunas seguridades incuestionables.

Desde el día del nacimiento del bebé los padres comienzan la tarea educativa más difícil que van a asumir a lo largo de la vida: contribuir a la plenitud del hijo y de su vida, acompañándole y facilitándole que aprenda a ser una 

persona que se lidera a si misma, que hace uso de su pleno derecho de autonomía psicológica y emocional, y que construye una vida de valor.

A menudo, ante un reto diario y a tan largo plazo, la persona se siente sola; incluso en el mejor de los casos, en que la pareja acompaña, puede seguir sintiéndose sola. Es la soledad del corredor de fondo con recursos a veces escasos y a veces sobrantes, y con la angustia vital de sentirse, a veces, excesivamente responsable de la vida de los hijos, e incluso, de sus sucesos vitales.


Hay momentos en que esta meta de contribuir a la plenitud de los hijos se convierte en difícil, en un peso, y uno decide, conscientemente o inconscientemente, olvidar por unos instantes esta tarea educativa  perenne a la qué se comprometió y se permite educar en base a deseos y no a necesidades, o a ejercer el autoritarismo, o afirmar y dogmatizar en lugar de preguntar, dialogar y construír, o se prioriza injustamente a si mismo antes de priorizarles a ellos, o se cede a sus juegos déspotas y manipuladores.

Nadie dijo que ser padre fuera sencillo ni que hiciera falta hacerlo a la perfección


A Mireia a acompaña unha grande traxectoria profesional  especializada no benestar emocional, o crecemento persoal e a creación de vidas e entornos valiosos e con sentido.  É licenciada en comunicación audiovisual, psicologa, psicoterapeuta constructivista-social, con ampla formación en coaching emocional, coaching de valores e creativo,  en PNL, especialista en Intelixencia emocional, etc, etc….

Se hai algo que nos gustaría destacar dela é a súa exelencia como comunicadora, e sobre os cambios que a nivel persoal implican sempre as sesións con ela, a formación con Mireia leva grandes doses de traballo persoal que podemos vivenciar a longo prazo e non como algo inmediato á súa escoita.

Agardamos que disfrutedes desta sesión na que nos axudará a crear situacións comunicativas axeitadas que garantan unhas relacións familiares mellores.

Grazas Mireia por SER E POR ESTAR HOXE AQUÍ CON NÓS!!!!!!!! E grazas unha vez máis a todos os que facedes posible que isto sexa posible!!!!